Τις τελευταίες μέρες απασχολεί την αθλητική δημοσιογραφία μία κόντρα ανάμεσα στον κύριο Αλαφούζο και τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Άρης Θόδωρο Καρυπίδη. Δυο ανθρώπων που κάποτε είχαν πολύ καλές σχέσεις και τώρα βρίσκονται στα χαρακώματα. Βλέπετε οι συμμαχίες στο ποδόσφαιρο αλλάζουν με ταχύτητα φωτός και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πλέον για τίποτα. Ήδη από την περασμένη βδομάδα, ο τηλεοπτικός σταθμός του κυρίου Αλαφούζου καταγγέλει τον κύριο Καρυπίδη και την σημερινή κυβέρνηση για συμβάσεις που έχουν να κάνουν με το υγειονομικό τομέα και συγκεκριμένα τα rapid test. Επιπλέον, τα ρεπορτάζ του συγκεκριμένου καναλιού αναφέρονται και σε υπερκοστολογήσεις των τεστ ανίχνευσης του κορονοιού από εταιρεία συμφερόντων του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ Άρης και ουσιαστικά καθοδηγεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη στο να εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του επιχειρηματία. Πλέον ο κύριος ΣΚΑΙ Γιάννης Αλαφούζος (καθώς επίσης και μεγαλομέτοχος της πράσινης ΠΑΕ) εμφανίζεται χολωμένος από το γεγονός ότι έχει πάψει να είναι εδώ και καιρό το αγαπημένο παιδί του Μαξίμου και έχει καταφύγει πλέον στην αγκαλιά της αντιπολίτευσης , εκλιπαρώντας για δικαιοσύνη. Ξεχνάει , φυσικά, ο ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού του Φαλήρου και του Παναθηναικού πως και εκείνος έχει εμπλακεί πάμπολες φορές σε σκάνδαλα στο παρελθόν και προσπαθεί μάταια να γίνει κήνσορας της ηθικής και τιμητής των πάντων. Ας θυμηθούμε βήμα-βήμα τις σκοτεινές υποθέσεις του κυρίου Αλαφούζου. Πριν όμως ξετυλίξουμε το κουβάρι της πολυτάραχης ζωής του κυρίου Αλαφούζου ας θυμήσουμε στο κοινό κάποιες ''ερυθρόλευκες'' στιγμές του παρελθόντος του επιχειρηματία που βρίσκεται στο θώκο του Παναθηναικού.
Ως αντίδωρο για τη βοήθεια που του παρείχε η τότε κυβέρνηση με την υπερασπιστική της στάση στην υπόθεση , ο κύριος Αλαφούζος αργότερα στράφηκε εναντίον της μέσα από τις εκπομπές του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ σατυρικού χαρακτήρα που αποκλειστικό στόχο είχε να πλήξει την κυβέρνηση .
β) Ας μην παραβλέψουμε φυσικά και την οικολογική συνείδηση του προέδρου του ΣΚΑΙ που για κακή του τύχη έμπλεξε σε ατοπήματα οικολογικού χαρακτήρα. Τόσο στη Ρουμανία , όσο και στη Λατινική Αμερική κυκλοφορούν καταδικαστικές αποφάσεις στο πρόσωπο του κύριου Γιάννη του αριστοκράτη .Ας μιλήσουμε πρώτα για την πρώτη περίπτωση.Επί σοσιαλισμού, τα ρουμανικά πλοία διαχειρίζονταν από την κρατική εταιρεία Navrom. Επειδή εταιρείες τόσο μεγάλου μεγέθους είναι ευνόητο πως δεν μπορούν εύκολα να πουληθούν, η κυβέρνηση αποφάσισε να την "σπάσει" στα τρία, δημιουργώντας από τα σπλάγχνα τής Navrom την Romlin και την Petromin. Αν κι έχω πολλά να πω και για την Navrom και για την Romline (π.χ. πρώτη δουλειά τής "νέας" Navrom ήταν να πουλήσει 24 πλοία για παλιοσίδερα!)(*), ας περιοριστούμε στην Petromin για να μη ξεστρατίσει η κουβέντα.Στην Petromin, λοιπόν, μεταβιβάστηκαν 89 πλοία πετρελαίου και μεταλλευμάτων. Όμως, πριν προλάβει καλά-καλά να ξεκινήσει την δράση της η νέα εταιρεία, Βακαρόιου (πρωθυπουργός) και Τεοντόρου (υπουργός μεταφορών) άρχισαν να κάνουν βούκινο ότι η Petromin πάει καρφί για πτώχευση, οπότε το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την άμεση πώλησή της. Τότε, τελείως ξαφνικά και αναπάντεχα, εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι έλληνες επενδυτές διατεθειμένοι να βάλουν λεφτά για να κάνουν κοινοπραξίες με την -υποτίθεται παραπαίουσα- Petromin. Φυσικά, αυτοί οι έλληνες επενδυτές θα έβαζαν τα λεφτά τους μέσω κάποιων εταιρειών τους, οι οποίες είχαν την έδρα τους σε άλλους τόπους κι όχι σε τούτην εδώ στην ψωροκώσταινα.Τον μεσάζοντα ανάμεσα στο ρουμανικό κράτος και τους Έλληνες λεφτάδες για να στηθεί όλο αυτό το αλισβερίσι, τον έκανε μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής. Ήταν ο εξ απορρήτων σύμβουλος και άνθρωπος ειδικών αποστολών τού τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη, ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης. Tο ζουμί είναι πως η πρώτη κοινοπραξία που στήθηκε με την συμβολή τού Γρυλλάκη ήταν η "Forum Maritime - Petromin", όπου η Forum Maritime ήταν εταιρεία συμφερόντων τού έλληνα εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη. Δεύτερη στην σειρά ήταν η κοινοπραξία "Petromin - Minerva". H Minerva ήταν μια εταιρεία στην οποία ανήκε η εταιρεία Ermis Maritime, η οποία ανήκε στον Γιάννη Αλαφούζο. Ας επιστρέψουμε στις αρχές τής δεκαετίας τού '90, τότε που ο στρατηγός Γρυλλάκης κάνει ό,τι μπορεί για να βολέψει τα πράγματα ώστε οι Έλληνες λεφτάδες να καρπωθούν όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τον ρουμανικό πλούτο, τον οποίο βγάζει στο σφυρί η ξεπουλημένη μετακομμουνιστική πολιτική εξουσία. Οι Αλαφούζοι βάζουν μπροστά τον Γιάννη, τον πρωτότοκο του Αριστείδη, ο οποίος πείθει τον τότε υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου να υπογράψει μια εξαιρετικά συμφέρουσα για το αλαφουζαίηκο σύμβαση.
Ανοίγουμε παρένθεση. Ο Μπασέσκου δεν είναι παρά ένα από τα πολλά καθοίκια που αναδείχτηκαν στην μετακομμουνιστική εποχή, επειδή στην κομμουνιστική εποχή δεν θα είχαν καμμιά τύχη. Πιο διεφθαρμένος κι από τον διαπιστωμένα διεφθαρμένο πρωθυπουργό Πέτρε Ρόμαν, ο οποίος τον έκανε υπουργό μεταφορών, έχει συνδέσει το όνομά του με έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό σκανδάλων.
Σύμφωνα με την σύμβαση αυτή, η Petromin και η Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου θα ίδρυαν εξ ημισείας μια νέα εταιρεία με έδρα την...Μάλτα (!), την Minerva. Προσέξτε τα ονόματα των εταιρειών (Ερμής και Μινέρβα, δηλαδή Αθηνά στα λατινικά) και θα καταλάβετε τον ρόλο του Αλαφούζου στην νέα εταιρεία. Κι αν αυτά τα συμβολικά δεν σας λένε πολλά πράγματα, σίγουρα θα σας πείσει κάτι άλλο, εξαιρετικά πρακτικό: η σύμβαση προέβλεπε ότι πρόεδρος της νέας εταιρείας θα ήταν ο Γιάννης Αλαφούζος. Αλλά και οι υπόλοιποι όροι τής σύμβασης είναι -λιγότερο ή περισσότερο- απίθανοι. Όπως, ας πούμε, ο όρος ότι η εταιρεία διοικείται από εξαμελές διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο τοποθετεί 3 μέλη η Petromin και 3 μέλη η Ermis και οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία ενώ σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος τού προέδρου. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, ο Μπασέσκου παραχωρεί στον Αλαφούζο το δικαίωμα να κάνει στην Minerva ό,τι θέλει!
Σύμφωνα με την ίδια σύμβαση, η Petromin δέχεται να μεταβιβάσει στην Minerva όσα πλοία επιλέξουν οι επιθεωρητές της Ermis. Για κάθε πλοίο που θα αποκτά η Minerva μ' αυτόν τον τρόπο, θα συστήνει μια νέα εταιρεία με έδρα την Μάλτα και θα της αναθέτει την εκμετάλλευσή του. Οι διαχειριστές όλων αυτών των εταιρειών θα ορίζονται από την Ermis, ενώ η Petromin διατηρεί απλώς το δικαίωμα να παρακολουθεί την λειτουργία αυτού του συμπλέγματος εταιρειών και να κάνει παρατηρήσεις.
Αν, με όσα είπαμε ως εδώ, σας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Ρουμάνος υπουργός σχεδόν ξεβρακώνεται για χάρη τού Αλαφούζου, περιμένετε να δούμε και τους οικονομικούς όρους τής συμφωνίας και είμαι σίγουρος πως θα διαγράψετε την λέξη "σχεδόν". Προχωρούμε, λοιπόν:
Είπαμε πρωτύτερα ότι Petromin και Ermis θα συμμετείχαν 50-50 στο κεφάλαιο της Minerva. Πόσο θα ήταν, όμως, αυτό το κεφάλαιο; Όπως αναφέραμε ήδη, η Ermis θα διάλεγε τα πλοία που θα θεωρούσε κατάλληλα για την Minerva (τελικά διάλεξε 13 συνολικά). Αυτά τα πλοία θα πήγαιναν σε επιλεγμενα από την Ermis ναυπηγεία προς επισκευή, ώστε να πάρουν ικανοποιητική κλάση Νηογνώμονα. Ως κεφάλαιο της Minerva θα εθεωρείτο η αξία που θα είχαν τα πλοία μετά την επισκευή. Η Ermis θα πλήρωνε κατ' αρχάς όλη την δαπάνη επισκευής και στην συνέχεια θα πλήρωνε στην Petromin to 50% της αξίας των πλοίων μείον το κόστος επισκευής. Παράδειγμα: Έστω ότι η επισκευή των πλοίων κόστισε 1.000 ευρώ και η αξία τους προσδιορίστηκε, μετά από την επισκευή, στα 10.000 ευρώ. Το κεφάλαιο της Minerva, λοιπόν, ορίζεται σε 10.000 ευρώ, άρα το 50% της Ermis σε 5.000 ευρώ. Έτσι, η Ermis πρέπει να παρακρατήσει το χιλιάρικο της επισκευής και να πληρώσει στην Petromin 4.000 ευρώ.
Όλα αυτά ηχούν ως απολύτως λογικά και μπεσαλήδικα. Μόνο που ο Αλαφούζος δεν είχε καμμιά διάθεση να παραστήσει τον μπεσαλή. Έτσι, έφερε τα πλοία για επισκευή στον Πειραιά και φρόντισε, μέσα από ένα όργιο υπερτιμολογήσεων και εικονικών παραστατικών, να καταγράψει λογιστικά το κόστος επισκευής πολύ πάνω από το 50% της μετεπισκευαστικής αξίας των πλοίων. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο δεν όφειλε δεκάρα στην Petromin αλλά έβγαζε την ρουμανική εταιρεία και χρεωμένη στην Ermis (αν μπερδευτήκατε, επιστρέψτε στο προηγούμενο παράδειγμα και προσπαθήστε να δείτε τι συμβαίνει αν το κόστος επισκευής φτάσει π.χ. τα 6.000 ευρώ). Με απλά λόγια: ο Αλαφούζος προσπάθησε να αποκτήσει 13 ρουμανικά πλοία και να πάρει και λεφτά από πάνω!!
Την εξόφθαλμη λοβιτούρα τού Αλαφούζου αποκάλυψε η ρουμανική εφημερίδα Adevărul (= Αλήθεια). Αμέσως ξέσπασε σκάνδαλο στην Ρουμανία με ευθείες βολές κατά του Μπασέσκου, οπότε οι άνθρωποι της Petromin αναγκάστηκαν να αντιδράσουν. Ο επιθεωρητής της εταιρείας παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει αν όλες οι δηλωμένες επισκευές ήταν απαραίτητες ή αν είχαν πράγματι γίνει όλες οι επισκευές που δηλώνονταν. Επίσης, δήλωσε ότι ήταν αδύνατον να ελέγξει το ακριβές κόστος των υλικών που δηλώθηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν ή να διασταυρώσει ότι είχαν όντως πραγματοποιηθεί όλες οι υπερωριακές εργασίες που δηλώθηκαν ως γενόμενες. Στο πόρισμά του δε, ο επιθεωρητής βεβαίωσε ότι ο έλεγχος όσων στοιχείων τέθηκαν υπ' όψη του πιστοποίησε σωρεία υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογήσεων. Το ξέσπασμα του σκανδάλου πήρε σβάρνα κι ένα σωρό ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν κόψει τιμολόγια για την επισκευή των πλοίων, καθώς ο ΣΔΟΕ άρχισε να ψάχνει τις καταγγελίες για υπερτιμολογήσεις και για εικονικά τιμολόγια (δημοσιεύματα της εποχής κάνουν λόγο για ευρήματα αξίας 15 δισ. δραχμών αλλά, μιας και δεν είναι δυνατόν να το διασταυρώσω, θεωρώ το εν λόγω ποσό αρκετά φουσκωμένο). Επίλογος: Στην σκιά αυτού του σκανδάλου, η κυβέρνηση Ρόμαν κατέρρευσε και η Ρουμανία πήγε σε εκλογές. Η νέα κυβέρνηση έστειλε στην σύμβαση Minerva σε εξεταστική επιτροπή, η οποία διαπίστωσε την ζημιά που υπέστη το ρουμανικό κράτος. Με βάση το πόρισμα της επιτροπής, η εισαγγελία της Κωστάντζα άσκησε διώξεις και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για όλους όσους εμπλέκονταν στην κατάρτιση της σύμβασης. Ένταλμα σύλληψης -το οποίο ισχύει ακόμη- εκδόθηκε και κατά του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος έκτοτε δεν μπορεί να πατήσει το πόδι του σε ρουμανικό έδαφος γιατί θα συλληφθεί.
Ανοίγουμε παρένθεση. Ο Μπασέσκου δεν είναι παρά ένα από τα πολλά καθοίκια που αναδείχτηκαν στην μετακομμουνιστική εποχή, επειδή στην κομμουνιστική εποχή δεν θα είχαν καμμιά τύχη. Πιο διεφθαρμένος κι από τον διαπιστωμένα διεφθαρμένο πρωθυπουργό Πέτρε Ρόμαν, ο οποίος τον έκανε υπουργό μεταφορών, έχει συνδέσει το όνομά του με έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό σκανδάλων.
Σύμφωνα με την σύμβαση αυτή, η Petromin και η Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου θα ίδρυαν εξ ημισείας μια νέα εταιρεία με έδρα την...Μάλτα (!), την Minerva. Προσέξτε τα ονόματα των εταιρειών (Ερμής και Μινέρβα, δηλαδή Αθηνά στα λατινικά) και θα καταλάβετε τον ρόλο του Αλαφούζου στην νέα εταιρεία. Κι αν αυτά τα συμβολικά δεν σας λένε πολλά πράγματα, σίγουρα θα σας πείσει κάτι άλλο, εξαιρετικά πρακτικό: η σύμβαση προέβλεπε ότι πρόεδρος της νέας εταιρείας θα ήταν ο Γιάννης Αλαφούζος. Αλλά και οι υπόλοιποι όροι τής σύμβασης είναι -λιγότερο ή περισσότερο- απίθανοι. Όπως, ας πούμε, ο όρος ότι η εταιρεία διοικείται από εξαμελές διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο τοποθετεί 3 μέλη η Petromin και 3 μέλη η Ermis και οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία ενώ σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος τού προέδρου. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, ο Μπασέσκου παραχωρεί στον Αλαφούζο το δικαίωμα να κάνει στην Minerva ό,τι θέλει!
Σύμφωνα με την ίδια σύμβαση, η Petromin δέχεται να μεταβιβάσει στην Minerva όσα πλοία επιλέξουν οι επιθεωρητές της Ermis. Για κάθε πλοίο που θα αποκτά η Minerva μ' αυτόν τον τρόπο, θα συστήνει μια νέα εταιρεία με έδρα την Μάλτα και θα της αναθέτει την εκμετάλλευσή του. Οι διαχειριστές όλων αυτών των εταιρειών θα ορίζονται από την Ermis, ενώ η Petromin διατηρεί απλώς το δικαίωμα να παρακολουθεί την λειτουργία αυτού του συμπλέγματος εταιρειών και να κάνει παρατηρήσεις.
Αν, με όσα είπαμε ως εδώ, σας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Ρουμάνος υπουργός σχεδόν ξεβρακώνεται για χάρη τού Αλαφούζου, περιμένετε να δούμε και τους οικονομικούς όρους τής συμφωνίας και είμαι σίγουρος πως θα διαγράψετε την λέξη "σχεδόν". Προχωρούμε, λοιπόν:
Είπαμε πρωτύτερα ότι Petromin και Ermis θα συμμετείχαν 50-50 στο κεφάλαιο της Minerva. Πόσο θα ήταν, όμως, αυτό το κεφάλαιο; Όπως αναφέραμε ήδη, η Ermis θα διάλεγε τα πλοία που θα θεωρούσε κατάλληλα για την Minerva (τελικά διάλεξε 13 συνολικά). Αυτά τα πλοία θα πήγαιναν σε επιλεγμενα από την Ermis ναυπηγεία προς επισκευή, ώστε να πάρουν ικανοποιητική κλάση Νηογνώμονα. Ως κεφάλαιο της Minerva θα εθεωρείτο η αξία που θα είχαν τα πλοία μετά την επισκευή. Η Ermis θα πλήρωνε κατ' αρχάς όλη την δαπάνη επισκευής και στην συνέχεια θα πλήρωνε στην Petromin to 50% της αξίας των πλοίων μείον το κόστος επισκευής. Παράδειγμα: Έστω ότι η επισκευή των πλοίων κόστισε 1.000 ευρώ και η αξία τους προσδιορίστηκε, μετά από την επισκευή, στα 10.000 ευρώ. Το κεφάλαιο της Minerva, λοιπόν, ορίζεται σε 10.000 ευρώ, άρα το 50% της Ermis σε 5.000 ευρώ. Έτσι, η Ermis πρέπει να παρακρατήσει το χιλιάρικο της επισκευής και να πληρώσει στην Petromin 4.000 ευρώ.
Όλα αυτά ηχούν ως απολύτως λογικά και μπεσαλήδικα. Μόνο που ο Αλαφούζος δεν είχε καμμιά διάθεση να παραστήσει τον μπεσαλή. Έτσι, έφερε τα πλοία για επισκευή στον Πειραιά και φρόντισε, μέσα από ένα όργιο υπερτιμολογήσεων και εικονικών παραστατικών, να καταγράψει λογιστικά το κόστος επισκευής πολύ πάνω από το 50% της μετεπισκευαστικής αξίας των πλοίων. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο δεν όφειλε δεκάρα στην Petromin αλλά έβγαζε την ρουμανική εταιρεία και χρεωμένη στην Ermis (αν μπερδευτήκατε, επιστρέψτε στο προηγούμενο παράδειγμα και προσπαθήστε να δείτε τι συμβαίνει αν το κόστος επισκευής φτάσει π.χ. τα 6.000 ευρώ). Με απλά λόγια: ο Αλαφούζος προσπάθησε να αποκτήσει 13 ρουμανικά πλοία και να πάρει και λεφτά από πάνω!!
Την εξόφθαλμη λοβιτούρα τού Αλαφούζου αποκάλυψε η ρουμανική εφημερίδα Adevărul (= Αλήθεια). Αμέσως ξέσπασε σκάνδαλο στην Ρουμανία με ευθείες βολές κατά του Μπασέσκου, οπότε οι άνθρωποι της Petromin αναγκάστηκαν να αντιδράσουν. Ο επιθεωρητής της εταιρείας παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει αν όλες οι δηλωμένες επισκευές ήταν απαραίτητες ή αν είχαν πράγματι γίνει όλες οι επισκευές που δηλώνονταν. Επίσης, δήλωσε ότι ήταν αδύνατον να ελέγξει το ακριβές κόστος των υλικών που δηλώθηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν ή να διασταυρώσει ότι είχαν όντως πραγματοποιηθεί όλες οι υπερωριακές εργασίες που δηλώθηκαν ως γενόμενες. Στο πόρισμά του δε, ο επιθεωρητής βεβαίωσε ότι ο έλεγχος όσων στοιχείων τέθηκαν υπ' όψη του πιστοποίησε σωρεία υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογήσεων. Το ξέσπασμα του σκανδάλου πήρε σβάρνα κι ένα σωρό ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν κόψει τιμολόγια για την επισκευή των πλοίων, καθώς ο ΣΔΟΕ άρχισε να ψάχνει τις καταγγελίες για υπερτιμολογήσεις και για εικονικά τιμολόγια (δημοσιεύματα της εποχής κάνουν λόγο για ευρήματα αξίας 15 δισ. δραχμών αλλά, μιας και δεν είναι δυνατόν να το διασταυρώσω, θεωρώ το εν λόγω ποσό αρκετά φουσκωμένο). Επίλογος: Στην σκιά αυτού του σκανδάλου, η κυβέρνηση Ρόμαν κατέρρευσε και η Ρουμανία πήγε σε εκλογές. Η νέα κυβέρνηση έστειλε στην σύμβαση Minerva σε εξεταστική επιτροπή, η οποία διαπίστωσε την ζημιά που υπέστη το ρουμανικό κράτος. Με βάση το πόρισμα της επιτροπής, η εισαγγελία της Κωστάντζα άσκησε διώξεις και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για όλους όσους εμπλέκονταν στην κατάρτιση της σύμβασης. Ένταλμα σύλληψης -το οποίο ισχύει ακόμη- εκδόθηκε και κατά του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος έκτοτε δεν μπορεί να πατήσει το πόδι του σε ρουμανικό έδαφος γιατί θα συλληφθεί.
Όσο αφορά την περίπτωση της Λατινικής Αμερικής, η οικολογική καταστροφή υπήρξε ανυπολόγιστη.Συγκεκριμένα, το 1997 ένα δεξαμενόπλοιο μονού τοιχώματος της γνωστής οικογενείας είχε προκαλέσει μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στη Βενεζουέλα και την ευρύτερη Λατινική Αμερική. Οι κάτοικοι και οι ψαράδες της λίμνης Μαρακαϊμπο χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα τον όρο «Μαύρη Πέμπτη» όταν μιλούν για την ανυπολόγιστη καταστροφή που έφερε στον τόπο τους το δεξαμενόπλοιο Νήσος Αμοργός στις 28 Φεβρουαρίου του 1997. Σε διάστημα μόλις δύο μηνών οι ψαράδες της περιοχής έχασαν το 50% των αλιευμάτων –ζημία τουλάχιστον 40 εκατομμυρίων δολαρίων που οδήγησε στην απόγνωση εκατοντάδες οικογένειες. Ο θρήνος έγινε οργή και λίγες εβδομάδες αργότερα αποτυπώθηκε σε μια από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες που έχει ζήσει η Βενεζουέλα τις τελευταίες δεκαετίες: Περίπου 1000 βάρκες με μαύρες σημαίες σχημάτισαν ένα ξύλινο τάπητα στην επιφάνεια της λίμνης. Καθώς η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έστειλε πλοία του πολεμικού ναυτικού για να αποτρέψουν τη συγκέντρωση, οι κάτοικοι ονόμασαν εκείνη την ημέρα «δεύτερη μάχη της λίμνης Μαρακαϊμπο» – η πρώτη ήταν μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες του πολέμου της ανεξαρτησίας το 1821. Το πολεμικό ναυτικό της Βενεζουέλας όμως δεν ήταν ο μοναδικός κρατικός φορέας που ασχολήθηκε με την υπόθεση. Όπως εξηγούσε σε έκθεσή του ο Julio Cesar Centeno, πανεπιστημιακός και μετέπειτα σύμβουλος του ΟΗΕ σε ζητήματα περιβαλλοντικής πολιτικής, το ατύχημα του Νήσος Αμοργός «προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών της Βενεζουέλας». Οι αρχές της χώρας προσπαθούσαν να διαπιστώσουν εάν ήταν τυχαίο ότι μόλις δέκα ημέρες μετά το δεξαμενόπλοιο του Αλαφούζου ένα άλλο πλοίο ελληνικών συμφερόντων, το Olympic Sponsor, εξόκειλε στην ίδια περιοχή. Την ίδια περίοδο ισχυρά ναυτιλιακά λόμπι στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο προσπαθούσαν να χαρακτηρίσουν την λίμνη Μαρακαϊμπο ως επικίνδυνη για τη ναυσιπλοΐα, προωθώντας έτσι άλλα ναυτιλιακά περάσματα. Οι μυστικές υπηρεσίες της Βενεζουέλας λοιπόν προσπαθούσαν να διαπιστώσουν πόσο φυσιολογικό είναι να πέφτει ένα πλοίο ελληνικών συμφερόντων κάθε εβδομάδα στο ίδιο σημείο. Οι σχετικές ανησυχίες, που κατέγραφε στην έρευνά του ο Julio Cesar Centeno, δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ δημοσίως. Παρόλα αυτά το γεγονός ότι ο καπετάνιος του Νήσος Αμοργός, Κωσταντίνος Σπυρόπουλος, έμεινε προφυλακισμένος για σχεδόν ένα χρόνο μετά το περιστατικό, είναι ενδεικτικό της τεράστιας σημασίας που έδωσαν οι αρχές της Βενεζουέλας στην υπόθεση. Δεν χρειαζόταν βέβαια να καταφεύγει κανείς σε πιθανές ή λιγότερο πιθανές θεωρίες συνομωσίας για να καταλάβει ότι οι δραστηριότητες της οικογένειας Αλαφούζου αποτελούν απειλή για το περιβάλλον σε διάφορα μήκη και πλάτη της Γης. Το Νοέμβριο του 2000 ένα ακόμη δεξαμενόπλοιο μονού τοιχώματος άδειασε 13.500 βαρέλια αργού πετρελαίου στον Μισισιπή, σε σχετικά μικρή απόσταση από τη Νέα Ορλεάνη. Πρόκειται για το Westchester, με σημαία από τις Μπαχάμες το οποίο είχε μισθωθεί από την Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου. Οι αρχές αναγκάστηκαν να εκκενώσουν μια ζώνη περίπου τριάντα χιλιομέτρων στον Μισισιπή καθώς τα συνεργεία καθαρισμού έδιναν μάχη για να σώσουν πελεκάνους και άλλα ζώα που πνίγονταν στο βούρκο του αργού πετρελαίου. Όπως έγραφαν τότε οι Los Angeles Times το πετρέλαιο που χύθηκε στην περιοχή θα μπορούσε να γεμίσει τα δυο τρίτα μιας πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Νέα Ορλεάνη δεν θρήνησε μια κολοσσιαία περιβαλλοντική καταστροφή ήταν ότι ο βράχος στον οποίο χτύπησε το πλοίο λειτούργησε σαν πώμα εμποδίζοντας τα σχεδόν εκατομμύρια λίτρα αργού πετρελαίου να βγουν στην επιφάνεια. Επειδή όμως, ακόμη και στον ασύδοτο χώρο του εφοπλιστικού κεφαλαίου, όποιος ρυπαίνει θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να πληρώσει, η Βενεζουέλα επεφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη στους Αλαφούζους. Ύστερα από 18 χρόνια δικαστικών περιπετειών, κατά τη διάρκεια των οποίων το Καράκας βρέθηκε αντιμέτωπο με τις ισχυρότερες ασφαλιστικές εταιρείες και τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία του κόσμου, το πρόστιμο για τα ρύπανση που προκάλεσε το Νήσος Αμοργός ορίστηκε στα 160 εκατομμύρια δολάρια. Παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα η είδηση έπαιξε ως επί το πλείστον από μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στον Ολυμπιακό ή άλλους γηπεδικούς αντιπάλους του Ι. Αλαφούζου, οι εφοπλιστές όλου του κόσμου ένιωσαν κρύο ιδρώτα στο άκουσμα της ποινής. «Πρόκειται για ένα από τα πιο κοστοβόρα και αμφιλεγόμενα περιστατικά στην ιστορία της ασφαλιστικής κάλυψης πλοίων» έγραφε πρόσφατα το έγκυρο εφοπλιστικό περιοδικό TradeWinds. Να σημειωθεί ότι η ολλανδική ασφαλιστική Gard που καλύπτει την υπόθεση αλλά και το IOPC, το διεθνές ταμείο αποζημιώσεων για πετρελαϊκή ρύπανση, έχουν ήδη καταβάλλει στη Βενεζουέλα 24 εκατομμύρια δολάρια, γεγονός που ανεβάζει το συνολικό κόστος στα 184 εκατομμύρια. Κάθε λίτρο πετρελαίου που έριξε στη λίμνη το πλοίο του Αλαφούζου στοίχισε 44 δολάρια – τιμή που διεκδικεί το ρεκόρ ακριβότερης ρύπανσης στην ιστορία. Ίσως βέβαια ο καλύτερος υπολογισμός θα ήταν να μάθουμε πόσες ακόμη δεντροφυτεύσεις θα χρειαστούν οι επιχειρήσεις της οικογένειας Αλαφούζου για να καμουφλαριστεί με λίγο πράσινο το δυσώδες μαύρο πετρέλαιο.
Επίσης, αρκετά ακόμα σκάνδαλα έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας από τον κατα τ' άλλα ''κρυστάλλινο'' κύριο Αλαφούζο , όπως η υπόθεση εξαγοράς του ομίλου ΣΚΑΙ , η υπόθεση novartis, καθώς και η υπόθεση των κρατικών επιχορηγήσεων στους τηλεοπτικούς σταθμούς σε καιρό πανδημίας. Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, ο Παναθηναικός ένας τόσο μεγάλος σύλλογος βρίσκεται στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα και που τη μικραίνει ως μέγεθος μέρα με τη μέρα . Το αποκορύφωμα όμως της κατάντιας αυτής της ομάδας είναι πως καταδέχεται να βρίσκεται στην ίδια συμμαχία με ομάδες μικρότερου βεληνεκούς σε τίτλους , όπως ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ. Οι πράσινοι με πρωτοφανή διαιτητική εύνοια βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τη τετράδα και τη δεύτερη θέση . Στόχος τους πια να πλήξουν την ομάδα που είναι στο απέναντι στρατόπεδο που δεν είναι άλλη από τον Άρη. Γι' αυτό και ο κύριος Αλαφούζος έχει κεντράρει το στόχο του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης .Ίσως, τελικά ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ Παναθηναικός να μην είναι τόσο καθαρός όσο δείχνει. Μένει να δούμε τη συνέχεια αυτής της αντιπαράθεσης τις επόμενες μέρες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου