Καλησπέρα , φίλες και φίλοι του blog . Στο σημερινό μου άρθρο θα αναφερθώ στους αγώνες με την Κροατία που μας έθεσαν εκτός του Μουντιάλ της Ρωσίας του 2018. Όταν έγινε γνωστή η αντιπαλός μας πριν 3 βδομάδες , σκέφτηκα ότι με παίχτες-παλαίμαχους τύπου Τζαβέλλα, Τζιόλη, Μανιάτη δε πάμε πουθενά. Δυστυχώς , επαληθεύτηκα . Το γαιτανάκι των ευθυνών ξεκινά από την ΕΠΟ , η οποία έχει καταντήσει πρακτορείο παιχτών και ικανοποιεί τα καπρίτσια του κάθε ξιπασμένου μάνατζερ , τοποθετώντας παίχτες χώρις ενεργή αγωνιστική παρουσία στις βασικές επιλογές του εκλέκτορα ( Σκίμπε). Η Εθνική μας , από ανέκαθεν , δε σαγήνευσε με την αγωνιστική της παρουσία τους Έλληνες φιλάθλους , ωστόσο με το πάθος και την αυταπάρνηση των παιχτών στον αγωνιστικό χώρο, έφερνε αποτελέσματα που πολλές φορές μας έκαναν υπερήφανους ( βλέπε κατάκτηση euro 2004) . Από την περίοδο εκείνη και μετά η ομάδα συνέχισε να ναι συνεπής στα μεγάλα αθλητικά ραντεβού ( euro και mundial ) και να ανεβαίνει σταδιακά στην κατάταξη της FIFA με αποκορύφωμα την 9η θέση το 2014 μετά το μουντιάλ της Βραζιλίας. Από τη στιγμή , όμως, της απομάκρυνσης- παραίτησης Σάντος από τον ελληνικό πάγκο , άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το ελληνικό αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Εν συνεχεία , την Εθνική μας ανέλαβε ο πολυδιαφημισμένος και καταξιωμένος Κλαούντιο Ρανιέρι. Με ελλειπή προετοιμασία και άστοχες επιλογές στον καταρτισμό της αποστολής , η πάλαι ποτέ υπερήφανη και σκληροτράχηλη Εθνική κατήντησε Εθνική Μυκόνου με εμφανίσεις κάτω του μηδενός, ανασταίνοντας ομάδες που είχαν να δουν χρόνια πολλά χαρά στα σκέλια τους (πχ 2 ήττες από τα Νησιά Φερόε) . Αυτό είχε ως φυσικό επακόλουθο , την απόλυση -με συνοπτικές διαδικασίες- του Κλαούντιο Ρανιέρι , ο οποίος την επόμενη σεζόν κατέκτησε με τη Λέστερ το αγγλικό πρωτάθλημα , πραγματοποιώντας το 8ο θαύμα. Έπειτα , στον πάγκο συνέχισε ο Σέρτζιο Μαρκαριάν ο οποίος δε μπόρεσε τελικά να μας σώσει από τον όλεθρο και την ταπείνωση της τελευταίας θέσης στον όμιλο . Η Εθνική , έτσι κατήντησε ή μάλλον την κατήντησαν σε ένα κλειστό παρακμιακό club ποδοσφαιριστών που σε τίποτα δε θύμιζαν το πάθος και την αγωνιστικότητα του παρελθόντος . Στην πορεία την επιχείρηση ανασυγκρότησης της Εθνικής ανέλαβε ο Γερμανός Μίχαελ Σκίμπε . Όντας άνεργος 1 χρόνο πριν αναλάβει την Εθνική ομάδα , έκπληξη αποτελούν ακόμα και σήμερα τα κριτήρια για τα οποία επιλέχθηκε ο εν λόγω προπονητής αντί καταξιωμένων άλλων υποψηφίων ( όπως Μπιέλσα). Τότε , ο Αργεντίνος προπονητής κρίθηκε ακατάλληλος , αλλά και ακριβός για τα οικονομικά μας δεδομένα. Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Ο Μπιέλσα και κάθε καταξιωμένος προπονητής με παραστάσεις από το εξωτερικό δε θα δεχόταν τις υποδείξεις της ΕΠΟ και της κάθε ομοσπονδίας για τις κλήσεις ποδοσφαιριστών και την κατάρτιση της ενδεκάδας , γεγονός αντίθετο στα σχέδια της ομοσπονδίας που ξηλώνουν και ράβουν τα πάντα πλέον . Ο Σκίμπε , όντας άνεργος πολύ καιρό δεν είχε άλλη επιλογή παρά να δεχτεί τις προσταγές και τα ''χαρτάκια'' από τους ανωτέρους του . Σε έναν όμιλο με ξεκάθαρο φαβορί το Βέλγιο , η πρόκριση μας στα μπαράζ για το Μουντιάλ της Ρωσίας φαινόταν να ναι βατή , αφού είχαμε μόνο τη Βοσνία ως βασική μας αντίπαλο. Έτσι , λοιπόν , η Εθνική μας με το γνωστό αναιμικό της ποδόσφαιρο έφθασε στα μπαράζ κόντρα σε μια σαφώς ποιοτικότερη και δραστήρια Κροατία. Στο πρώτο παιχνίδι , στο Ζάγκρεμπ ο Σκίμπε ακολούθησε πιστά ως πιστός υποτακτικός τις εντολές των μάνατζερ και έβαλε στην ίδια ενδεκάδα τον σαφώς ανέτοιμο Καρνέζη , τον Σταφυλίδη που έχει γίνει σκιά του εαυτού του πλέον , το γνωστό αργοκίνήτο καράβι Τζιόλη , το Μανιάτη που είναι πιο αργός από ταινία του Αγγελόπουλου , το γνωστό Τζαβελλα που θεωρείται χρόνια τώρα παλαίμαχος και το Ζέκα που τον χαράμισε στα δεξιά της ελληνικής μεσαίας γραμμής . Μοιραίο ήταν , λοιπόν, να έρθει η ήττα και η συντριβή στην Κροατία με παιδαριώδη λάθη ( πέναλτι Καρνέζη και γύρισμα Σταφυλίδη στο 4-1) και η ρεβάνς να αποτελεί τυπική διαδικασία . Όσο για το χθεσινό παιχνίδι η Εθνική δεν πίεσε , απλά οι Κροάτες έκαναν συντήρηση δυνάμεων για τα επερχόμενα παιχνίδια με τις ομάδες τους και δε θα ρίσκαραν σε τραυματισμούς. Συμπεραίνουμε , ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά για να ξαναγίνει η Εθνική και πάλι ομάδα και όχι αυτό το συνοθύλευμα ξοφλημένων παιχτών που κολλάνε τα τελευταία ένσημα . Υπάρχουν αρκετές λυσεις που είναι οι εξής:
α) Πρόσληψη προπονητή (ξένου κατά προτίμηση) που να μην υποκύπτει στις παραινέσεις των υπαλλήλων της ΕΠΟ και των επίδοξων μάνατζερ.
β) Να γίνεται η επιλογή των παιχτών σύμφωνα με την αγωνιστική τους κατάσταση και όχι με βάση τις κλίκες και τις δημόσιες σχέσεις με ''δημοσιογραφους'' και με μάνατζερς.
γ) Τόπος στα νιάτα με παίχτες που με βάση τα σημερινά δεδομένα μπορούν να προσφέρουν ( Ανέστης , Κιβρακίδης, Γαλανόπουλος,Τζανετόπουλος , Νικολάου, Μπουχαλάκης, Πέλκας και άλλοι).
Ο αποκλεισμός αυτός θα επιφέρει δυσκολότερη κλήρωση για τα προκριματικά του Euro 2020 με την Εθνική να κατρακυλά διαρκώς στο πίνακα της UEFA . Οψόμεθα....
