22 Ιουλίου 1951.Μία ημερομηνία χαραγμένη στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Έλληνας George Best , Γιώργος Δεληκάρης έμελλε να διαγράψει μια τεράστια καριέρα , η οποία όμως ανακόπηκε βίαια. Το σπάνιο αυτό διαμάντι του ελληνικού ποδοσφαίρου, υπήρξε από τους πρώτους , αν όχι ο πρώτος που πραγματοποίησε το δρομολόγιο Πασαλιμάνι - Λεωφόρος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το ξεκίνημα στον Αργονάυτη.
Αμούστακο παιδί ακόμα, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην ομάδα του Αργοναύτη, η οποία τότε αγωνιζόταν στη Β΄ Εθνική. Βιρτουόζος , ντριμπλαδόρος ποδοσφαιριστής ξεχώριζε για την απίστευτη τεχνική του κατάρτιση . Ο 16χρονος τότε Γιώργος άρχισε δειλά δειλά να δείχνει τα πρώτα δείγματα γραφής στην ομάδα του Αργοναύτη Πειραιώς από το 1967 έως και το 1969. Ήταν βέβαιο ,ωστόσο, ότι το ταλέντο του αργά ή γρήγορα θα προσέλκυε το ενδιαφέρον μεγάλων ομάδων. Ήδη ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναικός , είχαν ήδη ρίξει τις προτάσεις τους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το νεαρό παλικάρι από τις αλάνες του Πειραιά. Χορός εκατομμυρίων έπεφτε στα πόδια του νεαρού μεσοεπιθετικού και ήταν πια θέμα χρόνου να εκτοξευθεί στον ουρανό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός , λοιπόν , στην καλοκαιρινή περίοδο του 1969 κατάφερε να κάνει δικό του τον μάγο του Πειραιά και να προσθέσει ένα ακόμα γρανάζι στην ήδη φορτωμένη αρμάδα.
Η καθιέρωση στο μεγάλο λιμάνι.
Το Σεπτέμβρη του 1969 ο Γιώργος Δεληκάρης σε ηλικία 18 ετών πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη φανέλα των ερυθρόλευκων κόντρα στον ΠΑΟΚ . Ο νεαρός τότε επιθετικός του Ολυμπιακού έμελλε να αποτελέσει κομμάτι της ζωντανής ιστορίας του συλλόγου, καθώς επι θητείας του αείμνηστου Νίκου Γουλανδρή στον προεδρικό θώκο, κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (1972-73,1973-74,1974-75). Τοποθετήθηκε πια στο πάνθεον της ερυθρόλευκης ιστορίας και λατρεύτηκε όσο λίγοι από τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Μεγάλοι σύλλογοι του εξωτερικού είχαν ήδη θορυβηθεί από το πλούσιο ταλέντο του και ήταν έτοιμοι να αναλάβουν δράση. Ωστόσο , το καθεστώς της 8ετίας που δυσκόλευε την υπόθεση των μεταγγραφών , έπαιξε το ρόλο του ώστε το εν λόγω διαμάντι να μη βρει τη θέση του σε ευρωπαικούς συλλόγους. Το αριστερό του πόδι που μπορούσε και να σκοράρει και να μοιράζει ασίστ , σε συνδυασμό με την απαράμιλλη ντρίμπλα του τον καθιστούσαν μοναδικό στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου της εποχής. Συγκεκριμένα , από το 1969-78 , ο Δεληκάρης σε 226 εμφανίσεις σκόραρε 25 φορές . Πλέον , ο εν λόγω ποδοσφαιριστής είχε γίνει πια μύθος στα χείλη των οπαδών της ομάδας, που σε κάθε αγώνα φώναζαν ρυθμικά το όνομά του. Όλα τα ωραία , όμως , κάποτε τελειώνουν. Έτσι , έγινε και στη σημερινή μας ιστορία. Η σεζόν 1977-78 γράφτηκε με μελανά γράμματα στη μνήμη του Έλληνα ταλαντούχου άσσου, που έμελλε να αποδειχθεί η αρχή του τέλους την ένδοξης πλην όμως σύντομης καριέρας του.
Το περιβραχιόνιο της οργής
Για μια ακόμα χρονιά, ο Ολυμπιακός ξεκινούσε τη σεζόν 1977-78 με στόχο το πρωτάθλημα . Με πρόεδρο το Σταύρο Νταιφά και προπονητή το Σέρβο Τόζα Βεσελίνοβιτς οι Πειραιώτες ήθελαν να πάρουν τα σκήπτρα του πρωταθλητή από τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναικό και να εδραιώσουν τη δυναστεία τους στην Ελλάδα . Κάτι όμως πήγε στραβά στην πορεία του διεθνή ποδοσφαιριστή Δεληκάρη. Ενώ μέχρι τότε , ο Γιώργος Δεληκάρης ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας , έχοντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ο Σέρβος προπονητής της ομάδας αποφάσισε κάτι που συντάραξε τα θεμέλια της ομάδας . Συγκεκριμένα , στον αγώνα πρωταθλήματος με αντίπαλο τον Πανιώνιο, το Γενάρη του 78 , έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον Κώστα Αιδινίου, παρακάμπτοντας έτσι το αστέρι της ομάδας. Αυτό προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του ποδοσφαιριστή , ο οποίος επέλεξε να μην αγωνιστεί στην αναμέτρηση. Τις επόμενες ημέρες, ο Δεληκάρης κλήθηκε σε απολογία από τον πειραικό σύλλογο για να δώσει εξηγήσεις σχετικά με την αντιεπαγγελματική στάση που επέδειξε. Ο ίδιος στην απολογία του προφασίστηκε λόγους υγείας της γυναίκας του , ώστε να δικαιολογήσει την απουσία του και από τις προπονήσεις που ακολούθησαν. Ωστόσο , στην πορεία ο Δεληκάρης δήλωσε μεταμέλεια και εξέφρασε την επιθυμία του να επιστρέψει στις προπονήσεις. Η διοίκηση της ομάδας, ωστόσο είχε αντίθετη άποψη με αποτέλεσμα ο Δεληκάρης να νιώσει πληγωμένος και να σκέφτεται τη φυγή του από το λιμάνι. Το ποτάμι πια δεν γύρισε πίσω.Μοναδικό εμπόδιο στην μετακίνηση του αποτελούσε ο νόμος της 8ετίας που του έδενε τα χέρια. Το καλοκαίρι του 1978 θα ήταν πραγματικα εκρηκτικό.
Πάγωσε το λιμάνι με τη βόμβα Δεληκάρη.
Μετά από οκτώ χρόνια καριέρας στον Ολυμπιακό, ο Γιώργος Δεληκάρης το καλοκαίρι του 1978 ντύθηκε στα πράσινα και χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ''η μεταγγραφή της δεκαετίας''. Ο Ολυμπιακός , ωστόσο , κινήθηκε δικαστικά κατά του Δεληκάρη , καθώς οι ερυθρόλευκοι είχαν προχωρήσει στην επιβολή 2ετούς αποκλεισμού από τα γήπεδα στον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Στο πλευρό του Ολυμπιακού τάχθηκαν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Αφού κατέπεσε αυτό το νομικό όπλο από τον αθλητικό δικαστή , οι ερυθρόλευκοι προχώρησαν σε πιο ακραίες καταστάσεις . Απήγαγαν δια της βίας το Γιώργο Δεληκάρη και τον οδήγησαν στα γραφεία της διοίκησης του Ολυμπιακού. Εκείνος , προσποιούμενος ότι τηλεφώνησε στη γυναίκα του , ενημέρωσε τον παράγοντα του Παναθηναικού, Αντώνη Ματζαβελάκη για την αρπαγή και έτσι η αρπαγή έλαβε τέλος. Ο Δεληκάρης πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο του το Σεπτέμβρη του 1978 κόντρα στη ρουμανική Άρτζες Πιτέστι στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στα 4 περίπου χρόνια με την πράσινη φανέλα ο Δεληκάρης πραγματοποίησε 35 συμμετοχές και σκόραρε μόλις 5 φορές. Σε ηλικία 31 μόλις ετών κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, καθώς πλέον δεν ήταν ο ίδιος ο Δεληκάρης που ήξερε όλη η Ελλάδα.
Εθνική ομάδα
Με την Ελλάδα αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, το διάστημα 1971-1981. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 21 Απριλίου 1971 στο Στάδιο Γουέμπλεϊ, σε αγώνα των προκριματικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1972 (τότε Κυπέλλου Εθνών) εναντίον της Αγγλίας, όταν αντικατέστησε τον Γιώργο Δέδε στο 88΄.
Υπήρξε μέλος της ομάδας που διεκδίκησε μέχρι τέλους από την τότε παγκόσμια πρωταθλήτρια Δυτική Γερμανία την πρόκριση στο Κύπελλο Εθνών του 1976. Έχει μείνει στην ιστορία το εκπληκτικό τέρμα που πέτυχε στις 20 Νοεμβρίου 1974 στο Στάδιο Καραϊσκάκη, όταν έπειτα από κόρνερ του Μίμη Δομάζου πετάχτηκε στη μικρή περιοχή με εναέρια προβολή και έστειλε την μπάλα στο "Γ" του εμβρόντητου Σεπ Μάιερ. Ήταν το πρώτο από τα επτά τέρματα που σημείωσε με την Ελλάδα. Σκόραρε και στον επαναληπτικό στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, ισοφαρίζοντας σε 1-1 στο 79΄.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 σε φιλικό αγώνα κατά της Ρουμανίας στο Βουκουρέστι αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως αρχηγός της ελληνικής ομάδας, στον πρώτο αγώνα της Ελλάδας με προπονητή τον Αλκέτα Παναγούλια. Ο παραγκωνισμός του από τον Ολυμπιακό και η μεταγραφική του περιπέτεια στον Παναθηναϊκό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του από τον Ιανουάριο ως το Σεπτέμβριο του 1978. Επανήλθε στον αγώνα για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών 1980 κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. στις 20 Σεπτεμβρίου 1978, στον οποίο ήταν αρχηγός. Υπήρξε βασικό μέλος της ομάδας που προκρίθηκε στην τελική φάση της διοργάνωσης, ενώ πέτυχε δύο τέρματα στο 8-1 επί της Φινλανδίας στις 11 Οκτωβρίου 1978, όμως λόγω τραυματισμού δεν ήταν στην αποστολή που αγωνίστηκε στα γήπεδα της Ιταλίας, τον Ιούνιο του 1980.
Ως αρχηγός αγωνίστηκε ξανά στις 15 Νοεμβρίου 1978 σε αγώνα για το Βαλκανικό Κύπελλο στα Σκόπια με την τότε Γιουγκοσλαβία. Στις 14 Φεβρουαρίου 1979 σημείωσε το πέμπτο του τέρμα με την Ελλάδα σε φιλικό αγώνα εναντίον του Ισραήλ.
Επανήλθε ως αρχηγός στις 15 Οκτωβρίου 1980, στην ιστορική νίκη με 1-0 επί της Δανίας στην Κοπεγχάγη για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1982. Πέτυχε το έκτο του τέρμα με πέναλτι επί της Αυστραλίας, στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του Μίμη Δομάζου και αγωνίστηκε ως αρχηγός για τελευταία φορά εναντίον της Ιταλίας στις 6 Δεκεμβρίου 1980. Η τελευταία του συμμετοχή με την Ελλάδα ήταν στις 14 Οκτωβρίου 1981 επί της Δανίας στη Θεσσαλονίκη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αγώνα στον οποίο αντικαταστάθηκε στο 23΄ λόγω τραυματισμού.
Ήταν ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στη Μικτή Κόσμου, σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο την Αντερλεχτ, στις 26 Μαρτίου 1975, έχοντας ως συμπαίκτες μεγάλα ονόματα όπως ο Πελέ, ο Εουσέμπιο, ο Γιόχαν Κρόιφ κα.
Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο
Όταν σταμάτησε να αγωνίζεται απομακρύνθηκε από το χώρο του ποδοσφαίρου. Έκανε διάφορες επιχειρηματικές προσπάθειες, όχι πάντα πετυχημένες, σε διάφορους τομείς (παπούτσια, χρυσαφικά, ψαροταβέρνα, αυτοκίνητα) με αποτέλεσμα πολλές φορές να φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας. Μόλις το 2005 εμφανίστηκε στην μπουτίκ του Ολυμπιακού για να υπογράψει κάποια αυτόγραφα, δηλώνοντας μετανιωμένος που έφυγε το 1978 από τους Πειραιώτες.
Όσο εκκωφαντικά ξεκινήσε την καριέρα του, άλλο τόσο εκκωφαντικά έσβησε το αστέρι του Γιώργου Δεληκάρη που στα 31 του χρόνια έδωσε τέλος σε μια συναρπαστική κατά τ' άλλα καριέρα, γεμάτη καταξίωση, θριάμβους , οργή και απογοήτευση.
