Ο Νίκος Γκάλης στις 29 Σεπτεμβρίου του 1995, μετά από σπουδαίες διακρίσεις, με τον Άρη, τον Παναθηναϊκό και την Εθνική ομάδα κρέμασε τα παπούτσια του.
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1995, ο Νίκος Γκάλης αποφάσισε, να βάλει τέλος σε μία καριέρα μυθικών διαστάσεων.
Σαν Σήμερα πριν από 26 χρόνια, ο Νίκος Γκάλης αποφάσισε να κρεμάσει την φανέλα του, 16 χρόνια μετά την πρώτη φορά που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα.
Το έπραξε μετά από δύο χρονιές παρουσίας του στον Παναθηναϊκό. Με τα «πράσινα» τον είδαμε τελευταία φορά, να φορά αθλητική περιβολή.
Στις 18 Οκτωβρίου του 1994, στον παιχνίδι κόντρα στους Αμπελόκηπους στο ΜΕΤΣ, είπε το πρώτο άδοξο «αντίο» του.
Ο λόγος ήταν μία παρεξήγηση με τον Κώστα Πολίτη, που είχε ως αποτέλεσμα να μην ξαναπαίξει από τότε.
Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, κόντρα στον Άρη, ενώ έφτασε στο Final Four του Τελ Αβίβ.
Νωρίτερα το 1992, είχε αφήσει τον Άρη, μετά από 13 χρόνια, γεμάτα τίτλους, διακρίσεις και αποθέωση, για να κατηφορίσει στην πρωτεύουσα.
Η αποχαιρετιστήρια δήλωση του ήταν: «Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι. Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία. Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν.
Μέχρι και σήμερα έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.
Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγάπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο, κάνοντας μια ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι».
Το παλμαρέ του του όταν σταμάτησε ήταν κάτι παραπάνω από γεμάτο:
Χρυσό μετάλλιο Ευρωμπάσκετ: 1987
Αργυρό μετάλλιο Ευρωμπάσκετ: 1989
Πρωταθλήματα Ελλάδας (8): 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991
Κύπελλα Ελλάδας (7): 1985, 1987, 1988, 1989, 1990,1992,1993
MVP Ευρωμπάσκετ (1): 1987
MVP Πρωταθλήματος Ελλάδας (5): 1988, 1989, 1990, 1991, 1992
Πρώτος σκόρερ Ελληνικού πρωταθλήματος (11): 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991
Πρώτος σκόρερ Κυπέλλου Πρωταθλητριών (2): 1992, 1994
Πρώτος σκόρερ Ευρωμπάσκετ (4): 1983, 1987, 1989, 1991
Πρώτος σκόρερ Μουντομπάσκετ (1): 1986
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου