Μια φορά και έναν καιρό , μια παρέα ποδοσφαιριστών που κατάφερε να γίνει παρέα υπό την σκέπη του καταξιωμένου Γερμανού προπονητή Ότο Ρεχάγκελ (ή Ρεχακλής όπως τον προσφωνούσαν μετέπειτα, λόγω της αγάπης του για την Ελλάδα) έφτασε να κατακτήσει την κορυφή του ποδοσφαιρικού Έβερεστ της Ευρώπης . Στο δρόμο της συνάντησε μεγαθήρια και δράκους μα δεν πτοήθηκε στιγμή στην θωριά τους. Κάπως έτσι , ξεκίνησε το παραμύθι ή καλύτερα το πειρατικό της Πορτογαλίας , όπου στις 4 Ιουλίου του 2004 πραγματοποιήθηκε ο μεγαλύτερος -ίσως- άθλος στην ιστορία του Ευρωπαικού ποδοσφαίρου.
4 Ιουλίου 2004: Ημερομηνία-σταθμός για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Απείχαμε μόλις 1 εμπόδιο απ' την κατάκτηση του euro. Αντίπαλος της Εθνικής του Herr Ότο Ρεχάγκελ ήταν η οικοδέσποινα Πορτογαλία που ζητούσε εκδίκηση για την ήττα της στην πρεμιέρα του Ευρωπαικού πρωταθλήματος απ' την Εθνική μας ομάδα με σκορ 1-2 και ευελπιστούσε μπροστά στα μάτια του θρυλικού Εουσέμπιο να σηκώσει για πρώτη φορά στην ιστορία της το Ευρωπαικό. Από νωρίς τα συνθήματα της γαλανόλευκης κερκίδας έδιναν τον παλμό στο Νταλούζ της Λισσαβόνας. Το '' Ελλάς, Ολέ , ολέ'' ακουγόταν συθέμελα σαν να μην υπάρχει αύριο και όπλιζε με πάθος τους Έλληνες ποδοσφαιριστές για να φθάσουν στην κορυφή της Ευρώπης. Απέναντι στην Εθνική μας , βρέθηκαν αντίπαλοι ευγνωσμένης αξίας όπως ο Λουίς Φίγκο , ο Κουαρέσμα , ο Σιμάο καθώς και ο αμούστακος τότε 19χρονος μετέπειτα σούπερ σταρ , Κριστιάνο Ρονάλντο. Η καρδιά της Ελλάδας χτυπούσε δυνατά σ'όλο τον κόσμο. Mε κομμένη την ανάσα , εκείνο τη μέρα , οι Έλληνες φίλαθλοι παρακολουθούσαν το θαύμα της εθνικής μας να παίρνει σάρκα και οστά. Με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα , ο χρυσός σκόρερ Άγγελος Χαριστέας με δυνατή κεφαλιά , ύστερα από κόρνερ του Άγγελου Μπασινά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και τους Έλληνες στον 7ο ουρανό.
Με το σφύριγμα της λήξης , συγκλονιστικές στιγμές διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα και στη Λισσαβόνα. Έγινε το ανεπανάληπτο . Η εθνική των Χαριστέα ,Νικοπολίδη, Μπασινά, Δέλλα, Γιανακόπουλου, Ζαγοράκη , Καραγκούνη , Κατσουράνη και όλων των άλλων παιδιών έφερε την Ελλάδα στην κορυφή.Το μαγικό εκείνο καλοκαίρι των Ολυμπιακών αγώνων και του Euro έμεινε βαθιά χαραγμένο στις καρδιές των Ελλήνων φιλάθλων. Μια άλλη Ελλάδα ,τότε, με λάμψη που προκαλούσε δέος και θαυμασμό στον καθένα , τώρα αποτελεί σκιά του εαυτού της. 14 χρόνια πέρασαν από τότε , αλλά οι μνήμες είναι ακόμα νωπές σαν να ταν χθες. Καλό σας απόγευμα.
4 Ιουλίου 2004: Ημερομηνία-σταθμός για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Απείχαμε μόλις 1 εμπόδιο απ' την κατάκτηση του euro. Αντίπαλος της Εθνικής του Herr Ότο Ρεχάγκελ ήταν η οικοδέσποινα Πορτογαλία που ζητούσε εκδίκηση για την ήττα της στην πρεμιέρα του Ευρωπαικού πρωταθλήματος απ' την Εθνική μας ομάδα με σκορ 1-2 και ευελπιστούσε μπροστά στα μάτια του θρυλικού Εουσέμπιο να σηκώσει για πρώτη φορά στην ιστορία της το Ευρωπαικό. Από νωρίς τα συνθήματα της γαλανόλευκης κερκίδας έδιναν τον παλμό στο Νταλούζ της Λισσαβόνας. Το '' Ελλάς, Ολέ , ολέ'' ακουγόταν συθέμελα σαν να μην υπάρχει αύριο και όπλιζε με πάθος τους Έλληνες ποδοσφαιριστές για να φθάσουν στην κορυφή της Ευρώπης. Απέναντι στην Εθνική μας , βρέθηκαν αντίπαλοι ευγνωσμένης αξίας όπως ο Λουίς Φίγκο , ο Κουαρέσμα , ο Σιμάο καθώς και ο αμούστακος τότε 19χρονος μετέπειτα σούπερ σταρ , Κριστιάνο Ρονάλντο. Η καρδιά της Ελλάδας χτυπούσε δυνατά σ'όλο τον κόσμο. Mε κομμένη την ανάσα , εκείνο τη μέρα , οι Έλληνες φίλαθλοι παρακολουθούσαν το θαύμα της εθνικής μας να παίρνει σάρκα και οστά. Με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα , ο χρυσός σκόρερ Άγγελος Χαριστέας με δυνατή κεφαλιά , ύστερα από κόρνερ του Άγγελου Μπασινά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και τους Έλληνες στον 7ο ουρανό.
Με το σφύριγμα της λήξης , συγκλονιστικές στιγμές διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα και στη Λισσαβόνα. Έγινε το ανεπανάληπτο . Η εθνική των Χαριστέα ,Νικοπολίδη, Μπασινά, Δέλλα, Γιανακόπουλου, Ζαγοράκη , Καραγκούνη , Κατσουράνη και όλων των άλλων παιδιών έφερε την Ελλάδα στην κορυφή.Το μαγικό εκείνο καλοκαίρι των Ολυμπιακών αγώνων και του Euro έμεινε βαθιά χαραγμένο στις καρδιές των Ελλήνων φιλάθλων. Μια άλλη Ελλάδα ,τότε, με λάμψη που προκαλούσε δέος και θαυμασμό στον καθένα , τώρα αποτελεί σκιά του εαυτού της. 14 χρόνια πέρασαν από τότε , αλλά οι μνήμες είναι ακόμα νωπές σαν να ταν χθες. Καλό σας απόγευμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου